Donkere wolken

In tegenstelling tot alle voorgaande dagen worden we wakker met bewolking. Was ook voorspeld, maar toch. Maar mijn moeder zei altijd al, en gisteren onze dochter ook al: “Wie het weer ontziet, die meent het niet”.
Dus vroeg vertrekken want vandaag hebben we flinke afstand voor de boeg. Bovendien hebben we gisteren voor de zekerheid al een hotel geboekt. In Eichstätt. Dat is meer dan 90 km fietsen, maar dat past prima in onze planning om over 2 dagen in Regensburg aan te komen. Tenslotte hadden we gisteren een halve rustdag.
Half negen op de fiets. Donkere wolken voor ons. Na 15 km worden ze heel erg donker. Er is onweer voorspeld en inderdaad voor ons zien we de lichtflitsen al. Daar houden we niet van. We fietsen door, we moeten wel want hotel is al geboekt.
Het is toch weer een heuvelachtig parcours.
De Romeinen vonden die Altmühl die hier ontspringt kennelijk nog niet goed genoeg als grens. Het is hier ook niet veel meer dan een sloot. Ze vonden een grens een stuk over de heuvels geschikter, met goede uitzichten bovenop. Die grens=route volgen wij dus. Dat levert nog een paar flinke kuitenbijters op, zoals 600m 7-9% heuvel op, met wind tegen, dat testte de conditie weer aardig.
Het onweer trekt weg, om half één krijgen we lichte regen. Is ook voorspeld, ook voor later in de middag. Maar na de regen krijgen we toch zonneschijn en hebben we een heerlijke tocht over fietspaden langs de Altmühl, want daar zijn we weer bij aangekomen. We kunnen zelfs nog uitrusten op het kleedje dat we bij ons hebben. Wel één nadeel: als je éénmaal lekker ligt, kost het opstaan wel heel veel moeite.
Om 17:30 komen we aan bij ons hotel, toch maar mooi 94 km afgelegd vandaag. We zoeken gelijk een terras op. Biertje, wijntje en voor de 3e keer deze vakantie schnitzel, met preiselbeeren en gebakken aardappelen. Heerlijk hier. We zijn geluksvogels.

NB: Bijna elke stad ontvangt ons via wonderschone Middeleeuwse stadspoorten. Op de foto die van Effingen en van Weissenburg.